maandag 23 juli
Vandaag is het de laatste dag van Jos en Hans, morgen vroeg
vertrekken ze naar Sulawesi voor hun tour naar Tanah Toraja, Anna en ik gaan
met hen opstap om wat bezienswaardigheden van het eiland Ambon te bekijken.
Edgar, Mariet en de kids gaan naar Aston, ze mogen van de
kamers van Hans en Jos gebruik maken en van het hotel zwembad. Ze kijken uit
naar een lekker dagje ontspannen vermaak.
De bestelde auto met chauffeur kwam pas na twee uur opdagen
, we hebben hem vriendelijk bedankt en zijn met een busje van het hotel naar
Ambon–stad gereden.
Eerst maar naar de BCA bank om geld te pinnen, helaas werken
de pinautomaten al enige dagen niet, een storing die vooral mensen uit
Nederland treft.
Dus binnen in de rij voor het loket, op zich ook wel weer
een film. Op het scherm boven de loketten zien we de de koers om de vijf
minuten veranderen, t’is een soort roulette. Uiteindelijk komen Hans en Jos met
flinke stapels bankbiljetten en een brede lach terug, missie geslaagd.
Nu kunnen we met een gerust hart even gaan lunchen bij
restaurant Ratu Gurih, volgens de reisbeschrijving met ‘panoramaview’.
Dat wil Jos natuurlijk met eigen ogen zien, verder dan het
uitzicht op een zee van verroeste golfplaten daken rijkt het uitzicht niet, het
is maar net wat je onder panoramaview verstaat.
De maaltijd smaakt bijzonder goed, de vis wordt voor de deur
op de stoep schoongemaakt en op een grote barbeque geroosterd. Drie grote
ventilatoren doen hun uiterste best om de blauwe rookwolken naar buiten de
blazen.
Volgende stop het museum Siwa Lima, net buiten de stad
gelegen.
Het museum wordt momenteel gerenoveerd en de collectie is
naar een tijdelijke expositie verplaatst. We worden rondgeleid door Karel, de
museumgids, hij spreekt goed Nederlands en is een boeiend verteller.
Het kleine museum is een bezoek meer dan waard en geeft een
goed beeld van de geschiedenis en cultuur van de Molukken.
Op de terugweg bezoeken we het beeld van Martha Christina
Tiahahu, om 18 jarige leeftijd leidde ze een opstand tegen de Hollanders, ze
werd gevangen genomen en per schip naar Batavia (Jakarta) vervoerd voor haar
berechting.
Zover kwam het echter niet want ze overleed aan de gevolgen
van haar hongerstaking. Haar graf vond zij in zee, net buiten de baai van
Ambon.
Ieder jaar op haar sterfdag varen honderden boten uit om
hier bloemen te strooien.
Een indrukwekkend bronzen beeld van een jonge vrouw die, met
een speer in haar hand en wapperende haren, uitkijkt over de baai, waar zij
haar laatste rustplaats vond, nu bijna 200 jaar geleden.
Vanaf de wijk Karang Pandjang, waar de beter gesitueerden
wonen, hebben we een prachtig uitzicht over de stad en de baai.
Vanwege de ramadan is het verkeer in de stad één enorme
chaos, auto’s en scooters krioelen als dronken mieren door elkaar. Links en
rechts bestaat niet meer. Dat het ook wel eens mis gaat blijkt als we bijna de
stad uit zijn, langs de kant een hoop mensen om de verwrongen resten van twee
scooters, we horen mensen roepen: “niet kijken, niet kijken”. Dit beloofd niet
veel goeds voor de berijders, we kijken dan ook maar niet.
Terug in het hotel zijn de kinderen net opgefrist en ze
hebben een heerlijke dag gehad rond en in het zwembad.
Beneden in de eetzaal staat een grote ronde tafel voor ons
klaar, ook vandaag doet iedereen z’n best om de maaltijd zo lang mogelijk te
laten duren. Één voor één arriveren de bestelde gerechten met een mooie
tussenpoze. Aan de kwaliteit ligt het niet, die is prima. Ik had graag een
kijkje in de keuken genomen om te zien hoe daar gewerkt wordt.
Na het eten nemen we afscheid van Hans en Jos, morgen om
6.15 uur, staat het busje klaar om ze naar het vliegveld te brengen voor het
vervolg van hun trip door Indonesie.
