zondag 5 augustus
hari mingu
Debby Abraham-Waisapy uit Capelle a/d IJssel, heeft via
FaceBook gevraagd hoe het staat met de schade aan de huizen in Suli, bij de
plek die is getroffen wonen haar familieleden en staat ook de Rumah Tua, de
voorouderlijke woning.
Navraag leert ons dat het gaat om de woningen van; Mike
Waisapy, tante Mama Harmusial, bapa tete (oma) Hetaria, keluarga Bing Waisapy
en Wim Haulussy.
Ik zal terplaatse wat foto’s maken van de aangerichte
schade.
We gaan straks naar Lateri om een bezoek te brengen aan
Mery, de dochter van usi Uli.
We rijden langs Aston om te vragen of familie E. Belonje zin
heeft om mee te gaan. Ze blijven liever thuis. Op de terugweg pikken we Edgar
op, inclusief lege koffer, zodat hij de resterende spullen bij huize Sitanala
kan ophalen.
Morgen is het alweer hun laatste dag hier, voor ze
dinsdagmorgen naar Bali vertrekken.
We moeten ons nu vooral maar focussen op de mooie dagen en
de leuke dingen die we hier vooral ook met elkaar hebben meegemaakt.
In Lateri staat in het enorme huis de maaltijd al klaar, er
is een ruime keus aan heerlijke dingen, hier is niet op een roepia meer of
minder gekeken.
De man van Mery heeft duidelijk een goeie baan.
Nadat alle familie zaken ook hier uitgebreid zijn besproken
en Anna haar feilloos werkend geheugen voor familienamen en verbanden, weer
heeft ingezet, gaan we terug.
Langs de weg bij de grens van Suli is een opstootje, een
grote groep opgewonden mensen staan te schreeuwen en te gebaren, plotseling
komen er een aantal jongens over een golfplaten schutting geklommen. Eentje
heeft een kip in zijn handen en een ander houdt zijn hevig bloedende hand vast.
Er komt ook nog een grote man te voorschijn, die één van de jongens beet heeft.
Hij is in burger maar onze neef Oce herkent hem als politieman. Niet iemand om
ruzie mee te krijgen. We worden ingehaald door twee motoren waar achterop twee
jongens zitten die hevig bloedend aan handen en voeten worden afgevoerd
richting Tulehu.
En dat allemaal in het voorbijrijden naar Aston.
Vanaf het hoge terras bij de hotel lobby hebben we een
spectaculair uitzicht over de baai van Baguala, waar door de harde oostenwind
de golven flink worden opgedreven, overal in het ruwe water zijn lichtbruine
eilanden te zien, die de baai binnen drijven.
Het zijn enorme hoeveelheden hout afkomstig van het eiland
Seram, door de hevige regenval is er veel hout in zee terechtgekomen wat nu een
paar honderd kilometer verder aanspoelt. Hier wordt het langs de kust uit het
water gehaald en opgestapeld, gratis hout, daar hoef je geen Hollander voor te
zijn om het niet te laten liggen.
Edgar neemt zijn lege koffer mee om de achtergebleven
spullen in te pakken, de beide klamboes verdwijnen als laatste in de koffer.
Morgen een rustige laatste dag voor familie E. Belonje,
koffers pakken voor Bali.
Wij maken ons op voor het volgende feestje, een soort
herhaling van de bruiloft, bij de bruiloftsfamilie is er nu een dansavond.
Wij arriveren rond half tien en behalve de dj, die er lustig
op los draait, zijn wij de enige gasten.
Na een uurtje druppelen er nog een stuk of vijftien dames
naar binnen, daar zit ik dan tussen allemaal mooi aangeklede dames, ik krijg
een soort foute flashback uit 1998, toen we in een morsige karaokebar in
Ambon-stad er achter kwamen dat karaokebars hier een toegevoegde waarde hebben;
Dames langs de kant in afwachting van clientele om mee te zingen, dansen of
naar het strand te gaan voor nader contact.
Wij beperken ons hier tot dansen, wel zo gezellig. Als
gangmakers van het feest worden we zeer gewaardeerd, blijkbaar neemt dit de
schroom weg bij de gasten die zich inmiddels in grote getale hebben verzameld voor de tent.
Onder hen ook een groot aantal prachtige travestieten
(bencong) die zich vol overgave uitleven op de dansvloer. Dat geeft de avond
weer een compleet andere invulling.
We hebben net besloten om naar huis te gaan als het licht
weer eens uitvalt, een betere timing is niet denkbaar.
We zitten nog niet binnen of er worden door onze buurvrouw
tante Mina een viertal bakjes warme nasi goreng gebracht. Ze had ons net voor
het licht uitviel de tent zien verlaten heel lief van haar dat ze aan ons heeft
gedacht.
Om drie uur gaat bij ons het licht ook uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten