maandag 30 juli
hari senen
bewolkt/regen
We moeten er maar weer het beste van maken want we kunnen
het niet droog kijken. In overleg met de familie E. Belonje besluiten we er met
een auto op uit te trekken, want thuis zitten levert verder ook niet veel op.
Ella belt Alfred Loupatty, laat dit nou dezelfde zijn die
ons vorige week terugbracht van het Aston naar huis. Toen Anna vroeg wat het
kostte zei hij “kijk maar” om bij het betalen op te merken dat het te weinig
was.
Dan maak je bij Anna geen vrienden.
Alfred werkte tot voor kort voor het Aston maar hij is
inmiddels werkzaam als ZZP’er.
Onze oom Boetje Sitanala uit Alphen had deze naam al
doorgegeven aan Edgar, als betrouwbare partner. Dat betrouwbare moeten we nog
nader onderzoeken.
Ik informeer bij Agus naar de prijs en kom uit op 400.000 a
500.000 goed om te weten.
We gaan eerst naar Kafé Pas van Baguala, Debby vindt het
leuk om de hele familie te ontmoeten. Ze geeft een rondleiding, iedereen kijkt de
ogen uit, vooral de koi karpers die in de keukenvloer zwemmen, hebben de
aandacht van de kinderen.
Debby laat twee grote bakken vers gebrande koffie zien en
ruiken, een voorraad voor de komende drie maanden. We willen dit graag proberen
en bestellen er nog wat pisang goreng, sukun goreng en patat bij.
Er komt nog een familie uit Nederland binnen, de vrouw komt
mij bekend voor, ik stel mij voor en ze zegt “ken je Corry Talla” Ja die kennen
we……
De wereld is andermaal weer klein.
Hierna gaan we op pad naar Hila Kaitetu om Fort Amsterdam te
bezoeken, een versterking uit de VOC tijd, die op deze plek de belangrijke
zeeengte tussen Ambon en Seram beheerste.
We snijden het schiereiland Leihitu dwars door, eerst de
steile slingerende weg naar boven en vervolgens naar beneden richting kustweg.
We stoppen onderweg op verzoek van Anna. Net op tijd om de inhoud van haar maag
in het gras naast de auto te deponeren. Haar huidskleur is inmiddels verschoten
naar licht grijs.
Na deze tussenstop vervolgen we onze weg langs de vele
Islamitische dorpen.
De bebouwing van dit deel van het eiland maakt een
troosteloze indruk, wat nog versterkt wordt door de aanhoudende regenval.
In het dorp Wakal is vorige maand een overstroming geweest,
tientallen huizen zijn door modderstromen uit de bergen ondergespoeld. De
modder staat zo’n meter hoog in de door de bewoners verlaten woningen, ook de
weg is door een dikke laag modder en keien op een aantal plaatsen bedekt,
Alfred rijdt voorzichtig over de modder- en keienhopen tot de normale weg weer
tevoorschijn komt.
In Hila stoppen we bij de oudste moskee van het eiland en
wat verder verschijnt het massieve fort Amsterdam in een bocht van de weg.
De rode nep dakpannen van geperst aluminium zijn zo te zien
de meest recente toevoeging aan dit bouwsel uit 1640. Het lijkt wel of er sinds
die tijd niets meer gebeurd is, maar we weten dat het koloniale bouwwerk bij
ons bezoek in 1998 net een schilderbeurt had gehad. De toenmalige helderwitte
muren hebben plaatsgemaakt voor lichte en donkere grijzige vlekken waar hier en
daar nog iets wits in is te ontdekken.
Vanaf de bovenverdieping kijken we uit over de meter dikke
borstwering, over de zee in de richting van Seram, vaag zijn de donkergrijze
contouren van het moedereiland te onderscheiden.
Edgar vult het gastenboek in en laat een donatie voor een
pot witte verf achter.
We lopen vanaf het fort naar de 50 meter verder gelegen
oudste kerk van het eiland.
De gevelsteen vermeldde destijds de naam van de bouwer,
Bernardus van Pleuren.
Tijdens de burgeroorlog is de kerk tot de grond toe
afgebrand, alle christenen zijn van dit deel van het eiland gevlucht en tot op
heden niet teruggekeerd.
De kerk is weer opgebouwd maar lijkt in niets op het fraaie
bouwwerk van destijds. Ook de gevelsteen heeft het blijkbaar niet overleefd.
We vragen of Alfred de terugweg wat rustiger wil afleggen,
zo blijft Anna het enige slachtoffer van vandaag.
Bij Aston gaan we wat drinken en eten, het internet werkt
weer eens niet dus daar zijn we dan ook gauw mee klaar.
Het eten verschijnt nu met minder vertraging dan de laatste
keer.
Na de maaltijd op naar huis, ik reken af met Alfred en de
prijs valt mee, waarschijnlijk heeft mijn toelichting op de familiebetrekkingen
geholpen.
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten